Locatie: Friesland, Nederland
Gezeilde afstand: 632 Mijl -> Totaal 632 Mijl
Weer: Matige Hollandse zomer

Door: Job

Toen wij begin 2021 onze plannen maakten om voorjaar 2022 te vertrekken voor een zeilreis rond de wereld, waren wij het meteen eens dat we onze belevenissen bij zouden gaan houden in een soort van blog. “Ja, dat gaan we vanaf het begin meteen bij houden!” niet dus… Door best een drukke zomer zijn we er gewoon niet aan toe gekomen zullen we maar zeggen. Nu is het augustus en hebben we gelukkig iets meer tijd om dit soort dingen op te pakken.

Afgelopen half jaar is er toch wel het een en ander gebeurd. Laten we beginnen bij het begin van dit avontuur toen we in januari 2021 op zoek gingen naar een geschikt schip voor onze reis. Nadat we een uitgebreide wensenlijst gemaakt hadden gingen we vrolijk achter de laptop zitten om ons droomschip aan de haak te slaan. Nou, dat viel even tegen en al snel kwamen we tot de  conclusie dat we de helft van die lijst wel konden vergeten, omdat ons budget niet helemaal matchte met die eisen. Na heel het internet uitgespeeld te hebben, besloten we maar om in de auto te stappen om op zoek te gaan naar de verborgen pareltjes. In oude haventjes hebben we best veel schepen bekeken, maar parels mag je ze zeker niet noemen. In 3 maanden tijd hebben  we ongeveer 20 schepen gezien maar aan alle 20 mankeerde eigenlijk wel iets cruciaals. Na die 3 maanden werd ons geduld wel aardig op de proef gesteld en werden we toch wel wat zenuwachtig of ons hele plan nog wel kans van slagen zou hebben. In alle onzekerheid hadden we nog bijna een stalen 15m schip gekocht, maar gelukkig kwamen we er net op tijd achter dat het wel een erg lelijk gevaarte was en we met dat ding onmogelijk door Friesland heen konden varen zonder ons te schamen… Gelukkig konden we nog onder de koop uit om ons weer focussen op de verschillende boten aanbod sites.

Dromen tijdens de bezichtiging
Verkocht!

Na een tijdje geen potentieeltjes gespot te hebben, verscheen ineens de advertentie van een Doug Peterson 51 op ons scherm. Een kevlar composiet schip van 15,40 M lang. Dit vonden we alle drie wel een mooi en vooral interessant ogend schip. Na wat research kwamen we er achter dat  het om een one-off schip ging en wie de eigenaar was. We hebben meteen een bezichtiging gepland en een kleine week later waren we onderweg naar Hellevoetsluis. Toen we het schip voor het eerst zagen waren we blij verrast, wat een schip! Na een bakje koffie uit het ingebouwde bonen koffiezetapparaat en een uitgebreide rondleiding vonden we het schip steeds mooier worden. De  uitdagende zeileigenschappen, maar een simpel interieur wat we zelf redelijk makkelijk konden verbouwen paste ook prachtig bij ons. Alle drie waren we eigenlijk wel een beetje verkocht, alleen was de prijs nog een beetje aan de hoge kant. Na een week onderhandelen konden we het dan toch eens worden over de prijs. Nog een laatste keer zijn we met onze ouders gaan kijken aan boord voordat we dan eindelijk de handtekening konden zetten. Er was helaas geen tijd om te  genieten van onze nieuwe aanwinst want de boot moest zo snel mogelijk naar Hindeloopen en voor het zo ver was moest er nog veel gebeuren.

Een windstille ochtend op de Noordzee
Aankomst in Hindeloopen

We hadden onszelf een weekend de tijd gegeven om alles zeilklaar te maken, zodat we met hemelvaart het schip naar Friesland zouden kunnen halen. Er moest nog een hoop gebeuren aan de boot maar ook zeker het administratieve gedeelte koste een hoop tijd. Maar op Vrijdag 14 mei  konden we dan de lijntjes van onze “Satisfaction” losgooien, richting Scheveningen. De eerste mijlen op de Noordzee waren meteen super, lekker windje en de boot ging als een raket, dat laatste maakte ons vooral erg vrolijk… Via Scheveningen en Enkhuizen voeren we 2 dagen later Hindeloopen binnen waar onze familie en vrienden al stonden te wachten. Onder het genot van een borrel werd alles gekeurd en besproken. Een mooie afsluiter van een leerzaam eerste weekend aan boord. 

Aankomst in Grou onder begeleiding
Fundatie voor het voorste schot lamineren

Eigenlijk hadden we mooi bedacht om de rest van de zomer lekker te gaan zeilen om het schip een beetje te leren kennen. En dan zouden we eind Oktober wel eens met klussen beginnen, dachten we. Uiteindelijk bleek na een dag varen dat er nog zo veel moest gebeuren dat als we die “wens” aan zouden houden, we onze vertrek datum van 1 juni nooit gingen halen. Het eerste wat we moesten aanpakken waren de hutten, of nouja, de soort van hutten. In de eerste week aan boord merken we alle drie dat het toch wel erg handig is als je gewoon een lekker bedje hebt. Na een paar slechte nachten werd de sfeer er ook niet echt beter op. Onder het motto “doen, kijken en dan denken” gingen we meteen aan de slag. Voorin bestond uit 4 kleine bedjes in een ruimte. We hadden besloten om dit op te delen in twee hutten. Dit samen met de achterhut slaap klaar krijgen was dat onze eerste prioriteit, daarna zouden we wel verder kijken. 

Een interieur (ook al was het niet veel) te slopen in een volle jachthaven, was misschien niet een heel handig idee, maar gelukkig leefden onze buren erg mee, onze Duitse buren vonden het ook erg leuk, maar vooral als we weer naar huis gingen… Nadat we dit twee weekenden aangezien hadden, besloten we dat het toch beter was om ergens te liggen waar we iets meer lawaai konden maken. Na wat diepte metingen kwamen we er achter dat het best wel eens mogelijk zou kunnen zijn om in Grou voor zeilmakerij Molenaar te liggen. Er zat maar één hobbel van 1,80m diepte in de weg. Dat kon nooit een probleem zijn voor onze 2,35m diepe kiel, hadden mijn vader en ik geredeneerd. Toen we een week later precies daar best wel vast lagen met de “Satisfaction” bleek het toch een grotere uitdaging dan dat ik van te voren had ingeschat, maar na 20 min gas geven kwamen we er toch doorheen, missie geslaagd. 

Passen en meten
Schilderwerk in de punt

Toen we eind mei dus afgemeerd lagen in Grou, zijn we maar meteen begonnen met het eerste deel van de refit. Alles uit de boot gehaald, plan gemaakt, materiaal gekocht en iedere avond vol gas aan het werk. Na een maand slopen, schuren, plamuren, schuren, plamuren, zagen en weer schuren waren we toe aan het verven. Dat was goed voor de moraal, omdat je eindelijk vooruitgang ziet. Na het verven van de voorste twee hutten ging het snel en waren we toe om het  houtwerk erin te lamineren. Ook de achterste hut, die inmiddels Nick zijn eigendom was geworden, werd geverfd en slaap klaar gemaakt. Toen dat allemaal gerealiseerd was waren we half juli. Het werd ook wat warmer en dat was in Nick zijn achterhut vooral goed te merken. Nadat daar inmiddels dagelijks sauna-achtige temperaturen werden gehaald besloten we toch maar dat daar ook “even” een luikje in gemeubeld moest worden. Dat koste wel wat werk maar met het resultaat waren we erg tevreden. Eind Juli konden onze low budget Ikea matrassen, die we zelf op maat hebben gesneden, erin en waren de hutten zo goed als af.

Schilderwerk plafond
Project luik

Het plan was om de laatste week juli het schip weer terug te brengen naar het IJsselmeer om in augustus nog wat mijlen te maken, maar zo vaak als wij een plan bedenken liep het allemaal even anders. Net toen we met de laatste klusjes bezig waren werden aangevaren door een huur kruiser die een beetje de weg kwijt was. Wij lagen gewoon afgemeerd in de box terwijl de in paniek geraakte tsjechische schipper zijn stalen gevaarte vol in onze punt parkeerde, met afgebroken railingwerk als gevolg. De tsjechische bemanning was zich van geen kwaad bewust maar toen ik voorop de punt een “beetje” kwaad werd hadden ze toch wel door dat het verstandig zou zijn om aan wal te komen voor de afwikkeling met de verzekering. Gelukkig kunnen we nog wel zeilen met de afgebroken preekstoel, want eind Augustus zijn we nog steeds in afwachting van de verzekeringsgelden. Verder kwam er een delivery van een Dehler 39 naar Denemarken tussendoor en nog een hoop andere zaken. Hierdoor moesten we het zeilen nog even uitstellen. Gelukkig bracht dat wel weer de kans om door de week in de avonden nog het complete plafond te verven en in de ankerbak het nodige aan te pakken. Op het moment zelf is het wel even balen dat je niet even lekker kan gaan zeilen, maar achteraf is het toch wel heel prettig dat we het van onze to do lijst af kunnen strepen.

Half augustus konden we dan toch eindelijk de boot terugbrengen naar Hindeloopen, iets waar we erg naar uitgekeken hadden en gelukkig werden we niet teleurgesteld! Geweldige condities haalde  het beste in onze Doug Peterson naar boven, vooral op zondag, onder gennaker was het echt genieten. Dat beloofd nog veel goeds voor de oceaan oversteek! 

Geweldig zeilweer op het IJsselmeer
Onder vol tuig

Eerst zaken dichter bij huis: eind augustus hebben we de 24 uurs race op het programma staan met aansluitend een week vakantie aan boord. Verder willen we de maanden  september en oktober gebruiken om veel te zeilen in de weekenden, omdat we natuurlijk voornamelijk druk zijn geweest met klussen, hebben we op het gebied van mijlen maken nog een achterstand. Dit willen we in het najaar proberen weg te werken. Het is best belangrijk dat we de boot goed leren kennen en natuurlijk een keer goed gas geven met het schip, daar kijken we alle drie nou echt naar uit.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *