Locatie: Friesland, Nederland

Gezeilde afstand: 396 Mijl -> Totaal 1028 Mijl

Weer: Mooi zeilweer

Door: Job

Zoals eerder ook al gemeld, was het ons voornemen om de maanden september en oktober te gebruiken om lekker even wat mijlen te gaan maken met het schip en te kijken waar we nog verbeteringen zouden kunnen doorvoeren. Dat voornemen lukte aardig tot half september, maar later meer daar over…

Eind augustus stond de 24-uurs race op het programma. Twee jaar geleden deden we daar voor het eerst aan mee met een geleende X-99. Het evenement is ons toen goed bevallen en toen we in mei onze boot kochten, hebben we het eigenlijk meteen in de agenda gezet. De voorbereiding was redelijk goed, maar ook gehaast omdat Dennis, Hidde en ikzelf in de dagen voor de race nog een Dehler 39 uit Denemarken moesten halen. Gelukkig liep dat allemaal voorspoedig en waren we vrijdag begin van de middag allemaal aan boord in Hindeloopen.

Om 19:00 gingen we in Stavoren van start en de eerste rakken gingen als een raket. De hele race hebben we ongeveer 20 tot 25 knopen wind gehad, wat voor een constante hoge snelheid zorgde. In het begin van de nacht kwamen we nog wel tot de conclusie dat we wel wat harder konden pushen dus wisselden we onze kleinere laminaat fok voor de grotere genua. Het wisselen ging geweldig, alleen kwam het opruimen van de kleinere fok even bij afdeling “doen we zo” te liggen, waardoor binnen iets pakken een grote uitdaging werd. Na 24 uur lang beuken kwamen we uiteindelijk tot 195,6 afgelegde mijlen, de tweede afstand van alle 413 deelnemers, niet slecht voor een stel amateurs op een oudere boot.

De euforie kwam snel ten einde toen na de finish de motor even niet thuis gaf. Na wat gesteggel met commerciële bergers kwam gelukkig de KNRM ons “redden”. Zij brachten ons veilig in de Marina van Medemblik waar wij konden onderzoeken waarom onze grote vriend er geen zin meer in had. 

Na een kort onderzoek bleek er veel vuil in de dieseltank te zitten. Nu hebben wij een losse 50 liter tank voor onze generator die we heel handig op de motor konden monteren, zodat we wel weer schone diesel konden gebruiken. Alles werd even omgebouwd en de nodige filters werden vervangen toen een dag later de motor eindelijk weer aan ging. Naast de motor issues waren er ook problemen ontstaan met de accu’s en hydrauliek wat er voor zorgde dat we de eerste dag van onze aansluitende week vakantie in de haven moesten doorbrengen.

Nadat we in Hindeloopen alles weer (tijdelijk) gefixt hadden konden we onze tocht vervolgen naar de Waddenzee. Omdat de weersvoorspellingen voor de dagen erna niet geweldig waren, besloten we naar Terschelling te gaan om daar twee dagen lekker te kunnen mountainbiken. Ons plan was om een paar dagen later over de Noordzee richting Den Helder te zeilen. Dit leek een leuk plan maar door een gebrek aan wind moesten we dit nog een dag uitstellen, wat er wel weer voor zorgde dat we nog een dagje Vlieland aan konden doen, ook leuk. De volgende dag stond er eindelijk een mooi windje zodat we toch nog even lekker over de Noordzee konden varen. Het ging zelfs zo mooi dat we de spinnaker konden zetten. We kwamen er wel snel achter dat zoiets net wat meer voorbereiding vraagt met 3 man dan op een X-99, maar na 10 minuten worstelen stond de spinnaker dan eindelijk. Helaas konden we er niet lang van genieten, want na 10 minuten prachtig varen besloot de spinnaker zichzelf op te delen in twee stukjes. Het strijken ging gelukkig soepeler dan het hijsen zodat de spinnaker te repareren bleef. Via Den Helder parkeerden we twee dagen later de “Satisfaction” weer in Hindeloopen na een lekkere, relaxte, maar ook leerzame week varen. De kluslijst was wel weer aardig gegroeid, maar het vertrouwen in het schip ook.

Ondanks dat er toch wat mankementen waren ontstaan tijdens onze vakantie hielden we ons mooi aan het plan om in de weekenden van September lekker te varen. Dus in het weekend van 11 & 12 september stond er ook weer een tochtje op het programma. Na een lekkere zeildag op zaterdag meerden we in de loop van de middag aan in Enkhuizen. Daar ontstond wel wat discussie of het niet beter was om toch nu al te gaan beginnen met klussen omdat de kluslijst inmiddels weer aardig aangevuld was. Niet iedereen was erg gecharmeerd van dit idee, wat zou betekenen dat we het schip weer terug in Grou zouden gaan brengen. Na een paar biertjes word je altijd wat eerlijker, dus werd op het einde van de avond toch maar besloten dat het beter zou zijn om de volgende dag maar terug te varen naar Grou…

De volgende dag stond er helaas niet zo veel wind dus moesten we het lawaai van de motor de hele dag aanhoren. Maar omdat er bijna geen wind was konden we mooi even met onze nieuwe drone oefenen. Nou is vliegen met een drone al best lastig en van een bewegend schip wordt het niet bepaald makkelijker. Nu zag kapitein Dennis hier niet echt een probleem in. Nadat er eerst contact met de drone was verloren (waardoor we terug moesten varen) en de drone daarna vakkundig tegen de achterstag werd gecrasht was de lol er wel even af. Aangezien iedereen dan ineens zo’n ding heeft uitgevonden werd Dennis even verteld wat hij de volgende keer anders en vooral beter moet doen. Eind van de middag hebben we nog even de invaart van Grou omgeploegd, voordat we voldaan de “Satisfaction” weer afmeerden aan de kade.

In de twee weken die volgden hebben we al een hoop voorbereidingen gedaan voor de grote projecten van deze winter en deze website in elkaar geklust. Het liefst zou je natuurlijk de hele boot meteen weer uit elkaar halen om alle grote dingen meteen aan te pakken, maar omdat we eind oktober nog graag de Nacht en Ontij Race willen varen moeten we alles toch een beetje heel laten. Nieuwe accu’s plaatsen is net een project wat we perfect kunnen doen in deze tijd. Inmiddels liggen op nieuwe fundaties 6 nieuwe accu’s met allemaal nieuwe bedrading er om heen. De vader van Nick, René, kon niet wachten met het aanpakken van dit project en als echte watersport-technicus heeft hij samen met ‘stagiair’ Nick een prachtig resultaat neergezet.

Voor oktober hebben we vooral veel kleinere klussen op het programma staan zodat we ook nog een beetje kunnen varen. Met als hoogtepunt hopelijk de Nacht en Ontij Race eind oktober, daar kijken we allemaal al het hele jaar naar uit!

Locatie: Friesland, Nederland
Gezeilde afstand: 632 Mijl -> Totaal 632 Mijl
Weer: Matige Hollandse zomer

Door: Job

Toen wij begin 2021 onze plannen maakten om voorjaar 2022 te vertrekken voor een zeilreis rond de wereld, waren wij het meteen eens dat we onze belevenissen bij zouden gaan houden in een soort van blog. “Ja, dat gaan we vanaf het begin meteen bij houden!” niet dus… Door best een drukke zomer zijn we er gewoon niet aan toe gekomen zullen we maar zeggen. Nu is het augustus en hebben we gelukkig iets meer tijd om dit soort dingen op te pakken.

Afgelopen half jaar is er toch wel het een en ander gebeurd. Laten we beginnen bij het begin van dit avontuur toen we in januari 2021 op zoek gingen naar een geschikt schip voor onze reis. Nadat we een uitgebreide wensenlijst gemaakt hadden gingen we vrolijk achter de laptop zitten om ons droomschip aan de haak te slaan. Nou, dat viel even tegen en al snel kwamen we tot de  conclusie dat we de helft van die lijst wel konden vergeten, omdat ons budget niet helemaal matchte met die eisen. Na heel het internet uitgespeeld te hebben, besloten we maar om in de auto te stappen om op zoek te gaan naar de verborgen pareltjes. In oude haventjes hebben we best veel schepen bekeken, maar parels mag je ze zeker niet noemen. In 3 maanden tijd hebben  we ongeveer 20 schepen gezien maar aan alle 20 mankeerde eigenlijk wel iets cruciaals. Na die 3 maanden werd ons geduld wel aardig op de proef gesteld en werden we toch wel wat zenuwachtig of ons hele plan nog wel kans van slagen zou hebben. In alle onzekerheid hadden we nog bijna een stalen 15m schip gekocht, maar gelukkig kwamen we er net op tijd achter dat het wel een erg lelijk gevaarte was en we met dat ding onmogelijk door Friesland heen konden varen zonder ons te schamen… Gelukkig konden we nog onder de koop uit om ons weer focussen op de verschillende boten aanbod sites.

Na een tijdje geen potentieeltjes gespot te hebben, verscheen ineens de advertentie van een Doug Peterson 51 op ons scherm. Een kevlar composiet schip van 15,40 M lang. Dit vonden we alle drie wel een mooi en vooral interessant ogend schip. Na wat research kwamen we er achter dat  het om een one-off schip ging en wie de eigenaar was. We hebben meteen een bezichtiging gepland en een kleine week later waren we onderweg naar Hellevoetsluis. Toen we het schip voor het eerst zagen waren we blij verrast, wat een schip! Na een bakje koffie uit het ingebouwde bonen koffiezetapparaat en een uitgebreide rondleiding vonden we het schip steeds mooier worden. De  uitdagende zeileigenschappen, maar een simpel interieur wat we zelf redelijk makkelijk konden verbouwen paste ook prachtig bij ons. Alle drie waren we eigenlijk wel een beetje verkocht, alleen was de prijs nog een beetje aan de hoge kant. Na een week onderhandelen konden we het dan toch eens worden over de prijs. Nog een laatste keer zijn we met onze ouders gaan kijken aan boord voordat we dan eindelijk de handtekening konden zetten. Er was helaas geen tijd om te  genieten van onze nieuwe aanwinst want de boot moest zo snel mogelijk naar Hindeloopen en voor het zo ver was moest er nog veel gebeuren.

We hadden onszelf een weekend de tijd gegeven om alles zeilklaar te maken, zodat we met hemelvaart het schip naar Friesland zouden kunnen halen. Er moest nog een hoop gebeuren aan de boot maar ook zeker het administratieve gedeelte koste een hoop tijd. Maar op Vrijdag 14 mei  konden we dan de lijntjes van onze “Satisfaction” losgooien, richting Scheveningen. De eerste mijlen op de Noordzee waren meteen super, lekker windje en de boot ging als een raket, dat laatste maakte ons vooral erg vrolijk… Via Scheveningen en Enkhuizen voeren we 2 dagen later Hindeloopen binnen waar onze familie en vrienden al stonden te wachten. Onder het genot van een borrel werd alles gekeurd en besproken. Een mooie afsluiter van een leerzaam eerste weekend aan boord. 

Eigenlijk hadden we mooi bedacht om de rest van de zomer lekker te gaan zeilen om het schip een beetje te leren kennen. En dan zouden we eind Oktober wel eens met klussen beginnen, dachten we. Uiteindelijk bleek na een dag varen dat er nog zo veel moest gebeuren dat als we die “wens” aan zouden houden, we onze vertrek datum van 1 juni nooit gingen halen. Het eerste wat we moesten aanpakken waren de hutten, of nouja, de soort van hutten. In de eerste week aan boord merken we alle drie dat het toch wel erg handig is als je gewoon een lekker bedje hebt. Na een paar slechte nachten werd de sfeer er ook niet echt beter op. Onder het motto “doen, kijken en dan denken” gingen we meteen aan de slag. Voorin bestond uit 4 kleine bedjes in een ruimte. We hadden besloten om dit op te delen in twee hutten. Dit samen met de achterhut slaap klaar krijgen was dat onze eerste prioriteit, daarna zouden we wel verder kijken. 

Een interieur (ook al was het niet veel) te slopen in een volle jachthaven, was misschien niet een heel handig idee, maar gelukkig leefden onze buren erg mee, onze Duitse buren vonden het ook erg leuk, maar vooral als we weer naar huis gingen… Nadat we dit twee weekenden aangezien hadden, besloten we dat het toch beter was om ergens te liggen waar we iets meer lawaai konden maken. Na wat diepte metingen kwamen we er achter dat het best wel eens mogelijk zou kunnen zijn om in Grou voor zeilmakerij Molenaar te liggen. Er zat maar één hobbel van 1,80m diepte in de weg. Dat kon nooit een probleem zijn voor onze 2,35m diepe kiel, hadden mijn vader en ik geredeneerd. Toen we een week later precies daar best wel vast lagen met de “Satisfaction” bleek het toch een grotere uitdaging dan dat ik van te voren had ingeschat, maar na 20 min gas geven kwamen we er toch doorheen, missie geslaagd. 

Toen we eind mei dus afgemeerd lagen in Grou, zijn we maar meteen begonnen met het eerste deel van de refit. Alles uit de boot gehaald, plan gemaakt, materiaal gekocht en iedere avond vol gas aan het werk. Na een maand slopen, schuren, plamuren, schuren, plamuren, zagen en weer schuren waren we toe aan het verven. Dat was goed voor de moraal, omdat je eindelijk vooruitgang ziet. Na het verven van de voorste twee hutten ging het snel en waren we toe om het  houtwerk erin te lamineren. Ook de achterste hut, die inmiddels Nick zijn eigendom was geworden, werd geverfd en slaap klaar gemaakt. Toen dat allemaal gerealiseerd was waren we half juli. Het werd ook wat warmer en dat was in Nick zijn achterhut vooral goed te merken. Nadat daar inmiddels dagelijks sauna-achtige temperaturen werden gehaald besloten we toch maar dat daar ook “even” een luikje in gemeubeld moest worden. Dat koste wel wat werk maar met het resultaat waren we erg tevreden. Eind Juli konden onze low budget Ikea matrassen, die we zelf op maat hebben gesneden, erin en waren de hutten zo goed als af.

Het plan was om de laatste week juli het schip weer terug te brengen naar het IJsselmeer om in augustus nog wat mijlen te maken, maar zo vaak als wij een plan bedenken liep het allemaal even anders. Net toen we met de laatste klusjes bezig waren werden aangevaren door een huur kruiser die een beetje de weg kwijt was. Wij lagen gewoon afgemeerd in de box terwijl de in paniek geraakte tsjechische schipper zijn stalen gevaarte vol in onze punt parkeerde, met afgebroken railingwerk als gevolg. De tsjechische bemanning was zich van geen kwaad bewust maar toen ik voorop de punt een “beetje” kwaad werd hadden ze toch wel door dat het verstandig zou zijn om aan wal te komen voor de afwikkeling met de verzekering. Gelukkig kunnen we nog wel zeilen met de afgebroken preekstoel, want eind Augustus zijn we nog steeds in afwachting van de verzekeringsgelden. Verder kwam er een delivery van een Dehler 39 naar Denemarken tussendoor en nog een hoop andere zaken. Hierdoor moesten we het zeilen nog even uitstellen. Gelukkig bracht dat wel weer de kans om door de week in de avonden nog het complete plafond te verven en in de ankerbak het nodige aan te pakken. Op het moment zelf is het wel even balen dat je niet even lekker kan gaan zeilen, maar achteraf is het toch wel heel prettig dat we het van onze to do lijst af kunnen strepen.

Half augustus konden we dan toch eindelijk de boot terugbrengen naar Hindeloopen, iets waar we erg naar uitgekeken hadden en gelukkig werden we niet teleurgesteld! Geweldige condities haalde  het beste in onze Doug Peterson naar boven, vooral op zondag, onder gennaker was het echt genieten. Dat beloofd nog veel goeds voor de oceaan oversteek! 

Eerst zaken dichter bij huis: eind augustus hebben we de 24 uurs race op het programma staan met aansluitend een week vakantie aan boord. Verder willen we de maanden  september en oktober gebruiken om veel te zeilen in de weekenden, omdat we natuurlijk voornamelijk druk zijn geweest met klussen, hebben we op het gebied van mijlen maken nog een achterstand. Dit willen we in het najaar proberen weg te werken. Het is best belangrijk dat we de boot goed leren kennen en natuurlijk een keer goed gas geven met het schip, daar kijken we alle drie nou echt naar uit.